« این شماره تلفن را بگیرید:
22945722-021
چه پاسخی می‌شنوید؟
چقدر الان افسوس می‌خورید که ای کاش، برای یک جلسه هم که می‌شد خدمت رجبعلی خیاط می‌رسیدید؟
چقدر برای شنیدن یک لحظه صدای آقای دولابی حسرت می‌خورید؟
من که چند سالی در محضر استاد اخلاق حضرت آیت الله احمدی میانجی (ره) بوده‌ام هر روز خاطرات و تذکرات ایشان در جلوی چشمانم رژه می رود و به خودم نهیب می‌زنم که چرا بیشتر استفاده نکردم؟ اما هنوز مست نفس های گرم ایشان هستم.
دوباره همان شماره را بگیرید... شاید به زودی برای این که تا به حال با این شماره تلفن تماس نگرفتید خودتان را ملامت کنید و به عنوان یک خاطره تلخ زندگی‌تان یاد کنید.
وقت را تلف نکنید . . . شماره تلفن را بگیرید . . . چه پاسخی می‌شنوید؟
با سلام، تا اطلاع ثانوی مراسم موعظه برقرار نمی‌باشد.
این صدایی است که از گوشی تلفن منزل آیت الله حق شناس می شنوید. خانه ای که تا مدتی قبل محفل اهل دل بوده است؛ اما امروز این عارف بالله و این مرد خدا کنج یک بیمارستان غریبانه با بیماری خود دست و پنجه نرم می کند.
اگر شما هر جایی زنگ بزنید و یا در اینترنت جست و جو کنید، نمی توانید بفهمید که بالاخره ایشان در کدام بیمارستان بستری هستند. حتی اینجا... .
من یک هفته است که دائما حتی با بزرگان حوزه علمیه تهران تماس می گیرم اما کسی از حال ایشان خبر چندانی ندارد. فقط می دانم که ایشان در بخش آی سی یو یک بیمارستان به خاطر عفونت تنفسی و بروز مشکل ریوی و عدم امکان جریان هوای مناسب در بدن‌شان در حالت نیمه کما قرار گرفته‌بودند و الان هم در همان بخش بستری هستند.
نمی‌دانم چه بگویم .... فقط یک سئوال(!) چرا ما بزرگان‌مان را بعد از فقدانشان می شناسیم؟ گویی باید عالم و صالحی از دنیا برود تا نامش در این پایگاه ثبت گردد و ما بشناسیمش... بگذریم... الان وقت این حرف ها نیست... .
به همکارم گفتم: خوب است به همراه دیگر وبلاگ‌نویسان حمد و صلوات شفا نذر سلامتی ایشان کنیم. منتظر شماییم. بیایید اگر نمی‌توانیم به عیادت این مرد الهی برویم، حمد و صلوات خودمان را به نیت شفاء به عیادتش بفرستیم که ما را دستگیری جز مهربان‌ترین مهربانان عالم نیست. »
نظرات شما: نظر
عارف حقیقی کیست؟
حجت الاسلام حسین حیدری: حضرت آیت الله حسن زاده دام ظله فرمود : شبی در این موضوع فکر می‌کردم که چرا خداوند ، انسانها را آفرید ؟ آیاتی مانند: وَ مَا خَلَقتُ الجِنَّ وَالاِنسَ اِلاَّ لِیَعبُدُونَ ذاریات/56 را هم که از نظر می‌گذراندم و اینکه در تفسیرش فرموده‌اند: لِیَعبُدونَ،یعنی لِیَعرِفُونَ. باز این اشکال به ذهنم می‌آمد که عبادت، فرع معرفت است و ما که معرفتی نسبت به خدا نداریم، پس چه عبادتی؟! و...
صبح، اول وقت، به حضور استاد علامه طباطبائی رسیده و سؤال را با ایشان در میان گذاشتیم که حضرت استاد! پس چه کسی بناست خداوند را عبادت کند؟! حضرت ایشان در بیانی کوتاه فرمودند: گرچه یک نفر!
تا این جمله را فرمودند، من آرام شدم؛ همان دم به یاد وجود مقدس امام زمان علیه‌السلام افتادم و خاطرم آمد که زمین و عالم، هماره چنین شخصی را دارد. دیگران همگی طفیلی وجود انسانِ کامل (معصوم) هستند و گویی هدف از خلقت آنان، به خلقت موجود تام و کامل باز می‌گردد .
بیفزاییم که امیر بیان علیه‌السلام ، خود پرده از راز خلقت برداشته‌اند : فَاِنَّاصَنائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاس بَعدُ صَنَائِعُ لَنَا؛(1) ما ساختة پروردگار خویشیم و مردم ـ همگی ـ پس از برای ما ساخته و آفریده شده‌اند. (2)
1. نهج‌البلاغه(فیض الاسلام)، ص894.
2. به نقل از کتاب« ز مهر افروخته» اثر حجه الاسلام و المسلمین تهرانی .
نظرات شما: نظر
