حضرت علامه طباطبایی ـ رحمة الله علیه ـ با نهج البلاغه و کتابهای حدیثی همان معامله را می‌کرد که با قرآن معامله می کرد؛ یعنی آن را می‌بوسید و روی چشم می‌گذاشت.(1). اگر در مجلسی ، کتاب روایی، مانند بحارالانوار، روی زمین بود، آن را بر می‌داشت و می‌بوسید و روی طاقچه می‌نهاد ؛(2). و به قفسة کتابی که کتاب حدیث در آن بود، پشت نمی‌کرد.

1. صحیفة حوزه ، ش 33 ، ص7 از بیان حضرت آیت الله عبدالله جوادی آملی.

2. همان، ص 7 از بیان حضرت آیت الله محمد تقی مصباح.