سلام عليكم

بايد بگم - متاسفانه - من نه عارفم ونه سالك و نه به خودم اجازه ميدم در مورد خلوت بنده هاي خدا با خدا اظهار نظر كنم خيليها در مسير عرفان و شناخت خدا چيزهايي ميدونن و عمل ميكنن كه از ديد فرد امي و بي سوادي مثل من ممكنه معقول نياد البته اون عده اي كه محض ريا وسمعه اين كارها رو انجام ميدن رو فاكتور ميگيرم ولي اونچه به ذهن قاصر من ميرسه اينه كه راه شناخت خدا يعني همون عرفان از متن زندگي روزمره ما ميگذره البته بعضي وقتها رياضتهاي شرعي خيلي خيلي كار آدم رو جلو ميندازن ولي فكر ميكنم همون رياضتها هم بايد در جريان زندگي روزمره صورت بگيره نه دائما در گوشه گيري و انزوا و به دور از جمع و جامعه . موفق باشيد