[ و از نوف بکالى روایت است که شبى امیر المؤمنین ( ع ) را دیدم از بستر خود برون آمده نگاهى به ستارگان انداخت و فرمود : نوف خفته‏اى یا دیده‏ات باز است ؟ گفتم دیده‏ام باز است . فرمود : ] نوف خوشا آنان که دل از این جهان گسستند و بدان جهان بستند . آنان مردمى‏اند که زمین را گستردنى خود گرفته‏اند و خاک آن را بستر . و آب آن را طیب . قرآن را به جانشان بسته دارند و دعا را ورد زبان . چون مسیح دنیا را از خود دور ساخته‏اند و نگاهى بدان نینداخته . نوف داود ( ع ) در چنین ساعت از شب برون شد و گفت این ساعتى است که بنده‏اى در آن دعا نکند جز که از او پذیرفته شود ، مگر آن که باج ستاند ، یا گزارش کار مردمان را به حاکم رساند ، یا خدمتگزار داروغه باشد ، یا عرطبه طنبور نوازد ، یا دارنده کوبه باشد و آن طبل است . [ و گفته‏اند عرطبه ، طبل است و کوبه ، طنبور . ] [نهج البلاغه]
 

 

 

اخلاق و عرفان Ethics & Irfan

 

اگر کسى به فنا رسید و خداى تعالى اراده فرمود که او را براى دیگران راهنما قرار بدهد، او را از آن مقام تنزل مى دهد. عالم فنا عالمى است که انسان دیگر خودش نیست ، بلکه در ملکوت سیر دارد. ولى وقتى براى هدایت و دستگیرى تنزل پیدا مى کند، قلبش ‍ متوجه عالم بالاست ، توجه به اوامر و نواهى دارد. ولى مى تواند با مردم مانوس شود انبیاء و اولیاء تنزل در ارض پیدا کردند که توانستند با خلق سازگار شوند و افراد بشر را هدایت کنند.

                                  عارف بزرگ مرحوم شیخ محمد جواد انصاری همدانی






::: چهارشنبه 86/3/16 ::: ساعت 6:28 عصر :::   توسط شهرمجازی قرآن کریم 
نظرات شما: نظر